Appel Catering

We willen graag dat mensen boven zichzelf uitstijgen”
“De eerste keer dat ik met participatie in aanraking kwam, was in 2010”, herinnert Marijn Riemens, rayonmanager van Appèl zich. “Een overheidsinstelling eiste bij een aanbestedingstraject een vorm van social return. Ik vond het een terechte en positieve eis. We zijn immers met zijn allen, we moeten het samen doen. En ‘samen’ zit in het DNA van Appèl.”

Reden
“We verzorgen de catering in bedrijfsrestaurants en op horecalocaties. Iedereen draait in alle taken mee, ook degenen met een beperking. Dat lukt overigens niet met iedereen en overal. Ten eerste omdat op sommige locaties maar één medewerker nodig is. En ten tweede is het natuurlijk afhankelijk van de reden waarom iemand in de participatiedoelgroep valt. Heeft diegene leerproblemen, autisme, rugklachten, een taalachterstand of gewoonweg een tijdje pech in het leven gehad en kan hij of zij daarom moeilijker aan een baan komen?”

Happiness Café
Om welke beperking of reden het ook gaat, Appèl probeert een plekje voor deze mensen te vinden. De cateraar heeft zelfs, samen met opdrachtgever Essent en Cello, het restaurant Happiness opgericht, gerund door mensen met een beperking. “Overal zien we dat één ding ontzettend belangrijk is: dat je deze mensen vertrouwen geeft en eigenwaarde. Dat doet zoveel met ze. We willen graag dat mensen boven zichzelf uitstijgen, dat ze trots worden op wat ze kunnen.”

Voldoening
Dat lukt. En niet alleen bij de medewerkers met een beperking. “Een cateringbeheerder zei een keer tegen me: ‘Als ik had geweten hoe leuk het is om met deze mensen te werken, was ik die kant op gegaan’. Hij was al zestig, dus een carrièreswitch zat er niet meer echt in, maar hij haalde er bij ons ontzettend veel voldoening uit om mensen met een beperking te begeleiden.”

Gouden medewerkster
Zelf geniet Marijn ook volop. “Het geeft elke keer zo’n kick om te zien dat iemand groeit. Zo was er een oudere dame, die door privéproblemen lange tijd niet had kunnen werken. Hierdoor kon ze geen baan vinden. Wij namen haar aan en binnen een half jaar was ze leidinggevende. We hebben er een gouden medewerkster aan. Natuurlijk zijn er ook tegenhangers, waar het niet bij lukt. Maar zonder dalen geen pieken, zeg ik dan. Elk bedrijf zou eens met het WSP in gesprek moeten gaan. Kandidaten een kans geven, wiens CV ze normaal gezien opzij schuiven. Daar kun je veel plezier en profijt van hebben, ook financieel gezien.”